ÇAYHANEE :)

Selaammm :) Size çok nostaljik ama çok tatlı bir kaç anıyla geldim. Muhtemelen buna benzer şeyler yaşayan arkadaşlar vardır aranızda, güzel hikayeleriniz varsa yazın bana.  Bu arada ipucu vereyim fonda çalan şarkı Natalia Oreiro dan :) https://www.youtube.com/watch?v=G6OYDUomYwI Tabiki bir zamanların deli pembe dizisi Vahşi Güzel, kendi ismiyle Muñeca Brava  Mili ve İvo :) Ortaokuldayız ve deli gibi bu iki çılgını izliyoruz. Betül diye bir arkadaşım var delirmişiz artık:) Geçen gün konuştuk Betül le bunu o yüzden yazmak istedim. Dizi okuldan sonra eve gittiğimizde başlıyor akşam üstünde. Haftaiçi hergün:) İzleyip izleyip ertesi gün diziyi yorumluyoruz, aşık olduğumuz sahneleri konuşuyoruz. Tabi o zaman cep telefonu yok akşam dizi yayındayken anında yazışamıyoruz. Gece yatıcazda sabah kalkıcaz okula gidicez de tenefüs olcakdaaaa konuşcaz:)  O dönem herkes İvo ya yani Facundo Arana ya aşık :) bi ara öldü haberleri çıkmıştı herkes isyandaydı....

Selaaammm Ben Gelldiiim Size bugün acayip bi konudan bahsedicem. Genel de kadınların hatta genel de değil sadece kadınların diyebiliriz, yaşadığı bir duygudan. Anne evinden kendi yuvasına geçiş trajikomikliğinden :) Ya gerçekten çok acayip bi duygu değil mi ya? Kendim yaşayınca daha da iyi anladım. Evlilik süreçleri çok değişik. Biz aile olarak samimi bir aileyiz, sevdiğimizi söyleriz gösteririz. Hatta beni uzun zamandan beri görmeyenler hala babanın kucağındamı oturuyosun derler. 30 a geldik hala öyle valla. Annemle şımarırız kardeşler desen öyle. Böyle olduğuma çok şükrederim ben. Neyse efenim konumuzdan sapmayalım. Ben bu kadar sıcak bi aile yuvasında olmama rağmen her yerde çok rahat kalırım. Hep dedim, ben kına gecemde ağlamam ağlayamam diye, ağlarsam düğün günü gelin alması dedikleri günde ağlarım diye. Evet kınamda ağlamadım, tabi Candan Erçetin in Annem şarkısını biraz daha uzun çalsalardı belki pek mümkün olmazdı :) Neyse ben ilk ne zaman ağladım biliyormusunuz, Eşyalarım...